Greetje in een kleuterklas (onduidelijk is welke school het betreft)
Toen Greetje begon op de Benoordenhoutschool hadden Tom van Ossane en Astrid Versluijs de leiding over de school. In 1991 volgden Peter Link en Greetje Hartman Van Ossane en Versluijs op. De directiewissel betekende een enorme omslag voor de school. De contacten tussen de ouders en de school werden losser en minder formeel.
Foto Peter Link en Greetje Hartman
Greetje wilde in het begin net als op Belgisch Park zelfstandig werken introduceren op de Benoordenhoutschool waar vooral klassikaal werd lesgegeven. Een aantal docenten zag dat echter niet zitten. Ze waren moe van de nieuwe dingen die op ze af waren gekomen.
Aan het samenvoegen van de twee vestigingen moest sommige docenten, leerlingen en ouders wel even wennen. Het doorbreken van bepaalde tradities was soms lastig. Greetje herinnert zich dat er huilende ouders en leerkrachten waren omdat Sinterklaas op een andere wijze gevierd zou worden. Een nadeel van het schoolgebouw aan de Dreibholtzstraat was dat er zo weinig kon qua ruimte. Greetje fantaseerde destijds wel eens wat er mogelijk zou zijn als het woonhuis een onderdeel van de school zou kunnen worden. Het huis was toen nog niet verkocht door de gemeente, maar werd verhuurd.
Het dreigende tekort aan leerlingen speelde in die jaren ook een rol. Een middel om meer leerlingen te trekken was het opzetten van naschoolse opvang. Met Greetje kwam ook Elly Oosterbaan mee naar de school. Elly heeft toen voor de school naschoolse opvang opgezet. Later zorgde zij ook voor vakantieopvang. Eerst zat de opvang in de Nijenrodestraat, later in de (inmiddels weggehaalde) barakken bij het Maerlantlyceum. Overdag zat Dribbel daar en na school dus de naschoolse opvang.
Toen Greetje in 1996 met zwangerschapsverlof ging, had ze voor zichzelf besloten dat ze na haar verlof nog een half jaar of anderhalf jaar terug naar de OBS Benoordenhout wilde en dat ze daarna een nieuwe loopbaanstap wilde maken. Greetje is echter door de ziekte en het overlijden van haar man nooit meer terug geweest.
Recente foto van Greetje Hartman (bron: http://inthart.nl/)
Greetje heeft na haar zwangerschapsverlof nog even op de school van haar kinderen gewerkt en heeft daarna een eigen praktijk voor rouwverwerking voor met name kinderen opgezet (zie: http://inthart.nl/). Ze begeleidt nu gezinnen maar ook scholen bij het verwerken van het verlies van een overledene. Ze is dit gaan doen omdat ze zag hoe belangrijk begeleiding was voor haar zelf en haar eigen kinderen na het overlijden van haar man.
Aan het samenvoegen van de twee vestigingen moest sommige docenten, leerlingen en ouders wel even wennen. Het doorbreken van bepaalde tradities was soms lastig. Greetje herinnert zich dat er huilende ouders en leerkrachten waren omdat Sinterklaas op een andere wijze gevierd zou worden. Een nadeel van het schoolgebouw aan de Dreibholtzstraat was dat er zo weinig kon qua ruimte. Greetje fantaseerde destijds wel eens wat er mogelijk zou zijn als het woonhuis een onderdeel van de school zou kunnen worden. Het huis was toen nog niet verkocht door de gemeente, maar werd verhuurd.
Het dreigende tekort aan leerlingen speelde in die jaren ook een rol. Een middel om meer leerlingen te trekken was het opzetten van naschoolse opvang. Met Greetje kwam ook Elly Oosterbaan mee naar de school. Elly heeft toen voor de school naschoolse opvang opgezet. Later zorgde zij ook voor vakantieopvang. Eerst zat de opvang in de Nijenrodestraat, later in de (inmiddels weggehaalde) barakken bij het Maerlantlyceum. Overdag zat Dribbel daar en na school dus de naschoolse opvang.
Toen Greetje in 1996 met zwangerschapsverlof ging, had ze voor zichzelf besloten dat ze na haar verlof nog een half jaar of anderhalf jaar terug naar de OBS Benoordenhout wilde en dat ze daarna een nieuwe loopbaanstap wilde maken. Greetje is echter door de ziekte en het overlijden van haar man nooit meer terug geweest.
Recente foto van Greetje Hartman (bron: http://inthart.nl/)
Greetje heeft na haar zwangerschapsverlof nog even op de school van haar kinderen gewerkt en heeft daarna een eigen praktijk voor rouwverwerking voor met name kinderen opgezet (zie: http://inthart.nl/). Ze begeleidt nu gezinnen maar ook scholen bij het verwerken van het verlies van een overledene. Ze is dit gaan doen omdat ze zag hoe belangrijk begeleiding was voor haar zelf en haar eigen kinderen na het overlijden van haar man.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten