Persoonlijke ervaringen Greetje Hartman

Van Ossane
Greetje Hartman en Peter Link namen in 1991 de leiding over de Benoordenhoutschool over van Tom van Ossane en Astrid Versluijs. Voordat Greetje Hartman op deze school ging werken, was ze directeur van de school Belgisch Park in Scheveningen. In die hoedanigheid had ze af en toe contact met Van Ossane. Hij was altijd keurig in pak en had een wat formele autoritaire werkwijze. Greetje vond het vertrek van de heer Van Ossane van de Benoordenhoutschool en met de name de wijze waarop pijnlijk. Hij kreeg opeens te horen van de gemeente dat zijn aanpak niet goed was en hij kreeg ook niet meer de mogelijkheid om zijn werkwijze aan te passen. Ook een outplacementtraject was toen niet gebruikelijk. De heer Van Ossane is niet lang na zijn vertrek ziek geworden en overleden.

Samenwerking Greetje en Peter
Greetje en Peter hadden een taakverdeling afgesproken en de samenwerking was in het begin onderling erg goed. Greetje was verantwoordelijk voor de onderbouw en Peter voor de bovenbouw. Ze hadden beiden de energie om er wat van te maken. Na verloop van tijd bleek dat ze bepaalde zaken anders wilden aanpakken. Greetje wilde bijvoorbeeld docenten liever coachen om ze zo voor te bereiden op moeilijke gesprekken met ouders en Peter ging er dan liever zelf bij zitten om ze te ondersteunen. De docenten hebben destijds een NLP-cursus gevolgd om om te gaan met de mondige (soms lastige) Benoordenhout-ouders.

Foto Greetje en Peter op de directeurskamer

Inboedel Belgisch Park
Greetje is destijds met een vrachtwagen naar onze school gereden met daarin lesmateriaal (waarvan we nog het een en ander op zolder aantroffen) en meubilair (onder meer de nu wat verlopen tafels en stoelen in de docentenkamer). Greetje nam ook een kunstwerk van Eric Dordregter mee van het Belgisch Park. Eric Dordregter is bekend om zijn graffititechniek en hij heeft veel voetballers geportretteerd. Het kunstwerk stelde twee kinderen met rugzakjes voor. Het kunstwerk heeft ook in de krant gestaan. Het is eerst mee verhuisd naar de Nijenrodeschool en later naar de Dreibholtzstraat. Het werd bevestigd aan de zijkant van de school (waar vroeger de gymzaal zat). Helaas is het niet goed onderhouden. Greetje zag dit met lede ogen aan als ze wel eens langs de school reed. Nu hangt het er niet meer. Greetje vraagt zich af wat er mee is gebeurd.


Belgisch Park in Scheveningen met boven de ingang het kunstwerk van Eric Dordregter. Bron: www.haagsescholen.nl

Docententeam en L.O.L.
Het docententeam ging goed met elkaar om, maar privé waren er niet zoveel contacten. Greetje had buiten het werk om wel contact met Peter. Verder herinnert ze zich dat ze bij de kaasmarkt in Gouda zijn geweest en bij een collega hebben gegeten. Greetje heeft nog samengewerkt met Iris, Marijke, Michèle, Jacqueline Heeg en Jaqueline de Vrij. Verder herinnert ze zich nog Marijke Jahreis en Judith Vrielink. Judith Vrielink was een jonge, lieve leerkracht die uit het oosten van Nederland kwam. In die tijd kwamen er ivm een lerarentekort in het Westen veel jonge leerkrachten uit het oosten van Nederland naar Den Haag om hier te werken. Vaak kenden zij hier weinig mensen en hadden ze in het begin moeite om hun draai te vinden. Greetje heeft toen Leerkrachten Ondersteunen Leerkrachten (LOL) opgericht. Dit was een werkgroep waarin deze jonge docenten elkaar konden ondersteunen en tips konden uitwisselen over goede wijken om in te wonen, uitgaan etc. Over LOL is toen ook nog een tv-programma gemaakt. Judith maakte ook onderdeel uit van deze werkgroep en daardoor had Greetje meer contact met haar. Later is zij weer naar het oosten van het land verhuisd en helaas jong overleden.
Greetje was het meest geïnteresseerd in kinderen die als lastig bekend stonden. Zij wilde graag achterhalen wat de oorzaak was van hun gedrag. In die tijd was er nog geen intern begeleider op de school.

Terug op school
In 1996 ging Greetje met zwangerschapsverlof en door het overlijden van haar man kort daarna is Greetje nooit meer terug geweest op school. Bij haar thuis ligt zelfs nog een sleutelbos van de school. Ze vindt het achteraf gezien best gek, dat ze nooit afscheid van de kinderen, ouders en collega’s heeft genomen. Ze vindt het daarom bijzonder om nu door de school te lopen en ook enkele docenten van toen weer even te zien en kort te spreken. Greetje merkt op dat het schoolgebouw niet is veranderd in de afgelopen jaren en dat er weinig aan onderhoud is gedaan. Op zolder stonden zelfs nog een paar dozen met persoonlijke spullen van Greetje die ze nu naar huis heeft meegenomen.

Greetje Hartman, directeur 1991-1996

Greetje Hartman is na de zomervakantie van 1990 op de Benoordenhoutschool begonnen. Ze was daarvoor directeur van de school Belgisch Park in Scheveningen. Toen Greetje op haar 24ste directeur werd van Belgisch Park was het nog een klassikale school. Greetje heeft deze school in een paar jaar tijd omgevormd tot een Daltonschool. Toen Belgisch Park werd opgeheven door de gemeente kreeg ze het aanbod om op de Benoordenhoutschool te gaan werken. De Benoordenhoutschool had toen nog twee vestigingen en Greetje begon aan de vestiging in de Nijenrodestraat in een kleutergroep.

Greetje in een kleuterklas (onduidelijk is welke school het betreft)

Toen Greetje begon op de Benoordenhoutschool hadden Tom van Ossane en Astrid Versluijs de leiding over de school. In 1991 volgden Peter Link en Greetje Hartman Van Ossane en Versluijs op. De directiewissel betekende een enorme omslag voor de school. De contacten tussen de ouders en de school werden losser en minder formeel.

Foto Peter Link en Greetje Hartman

Greetje wilde in het begin net als op Belgisch Park zelfstandig werken introduceren op de Benoordenhoutschool waar vooral klassikaal werd lesgegeven. Een aantal docenten zag dat echter niet zitten. Ze waren moe van de nieuwe dingen die op ze af waren gekomen.

Aan het samenvoegen van de twee vestigingen moest sommige docenten, leerlingen en ouders wel even wennen. Het doorbreken van bepaalde tradities was soms lastig. Greetje herinnert zich dat er huilende ouders en leerkrachten waren omdat Sinterklaas op een andere wijze gevierd zou worden. Een nadeel van het schoolgebouw aan de Dreibholtzstraat was dat er zo weinig kon qua ruimte. Greetje fantaseerde destijds wel eens wat er mogelijk zou zijn als het woonhuis een onderdeel van de school zou kunnen worden. Het huis was toen nog niet verkocht door de gemeente, maar werd verhuurd.

Het dreigende tekort aan leerlingen speelde in die jaren ook een rol. Een middel om meer leerlingen te trekken was het opzetten van naschoolse opvang. Met Greetje kwam ook Elly Oosterbaan mee naar de school. Elly heeft toen voor de school naschoolse opvang opgezet. Later zorgde zij ook voor vakantieopvang. Eerst zat de opvang in de Nijenrodestraat, later in de (inmiddels weggehaalde) barakken bij het Maerlantlyceum. Overdag zat Dribbel daar en na school dus de naschoolse opvang.

Toen Greetje in 1996 met zwangerschapsverlof ging, had ze voor zichzelf besloten dat ze na haar verlof nog een half jaar of anderhalf jaar terug naar de OBS Benoordenhout wilde en dat ze daarna een nieuwe loopbaanstap wilde maken. Greetje is echter door de ziekte en het overlijden van haar man nooit meer terug geweest.


Recente foto van Greetje Hartman (bron: http://inthart.nl/)

Greetje heeft na haar zwangerschapsverlof nog even op de school van haar kinderen gewerkt en heeft daarna een eigen praktijk voor rouwverwerking voor met name kinderen opgezet (zie: http://inthart.nl/). Ze begeleidt nu gezinnen maar ook scholen bij het verwerken van het verlies van een overledene. Ze is dit gaan doen omdat ze zag hoe belangrijk begeleiding was voor haar zelf en haar eigen kinderen na het overlijden van haar man.